Een lokale winkelier die ik graag bezocht heeft enige tijd geleden zijn zaak overgedragen aan twee jongere uitbaters. Goede ontwikkeling en het is boeiend om te zien hoe zo’n overdracht in de praktijk merkbaar is en waarin de oude en huidige generatie verschillen.
De vorige eigenaar kende – ik zou zeggen: uiteraard – alle prijzen uit het hoofd, de huidige vertrouwen op een kassa met scan mogelijkheden. Weten wat je klanten normaal kiezen en lekker vinden, dat leer je ook niet in een paar maanden. Logisch dus dat je daar een oplossing voor probeert te vinden om in korte tijd zoveel mogelijk van je klanten te weten. En daar zag ik tot mijn beroepsmatige verbazing toch iets heel erg fout gaan.
Scene: ik sta in de winkel en wacht op mijn beurt, voor mij is een andere klant die afrekent en achter de toonbank de twee uitbaters nieuwe stijl. Uitbater 1 rekent af, uitbater 2 pakt de boodschappen in voor de klant (ja lekker ouderwets!). U1 vraagt aan de klant iets dat ik niet versta, wat ik wel hoor is dat de klant zijn naam spelt, e-mailadres geeft en nog wat zaken. Aha denk ik, klant koopt zeker op rekening, goed dat ze ook dat segment aanspreken.
Klant gaat weg, mijn boodschappen worden ingescand en ik krijg de vraag van U2: mogen we een klantenprofiel van u maken? Nou nee daar maak je me niet blij mee antwoord ik beleefd. Dan kan ik opeens ook de interactie tussen U1 en de vorige klant plaatsen, die gaf dus zijn NAW af, die ter plekke in de hyper moderne scan-kassa-terminal werden ingeklopt. U2 vraagt verder niet door, is ook niet boos op mijn reactie. Ik kan het beroepsmatig niet nalaten het heft in handen te nemen, over te gaan tot de aanval en vragen te stellen terwijl ik wacht op wisselgeld.
Vr: Dus jullie leggen een klantenbestand aan waarvoor je data verwerkt?
Ant: Uh ja, dat doen we inderdaad.
Vr: Aha, en die data sla je op en die ga je verder bewerken?
Ant: Ja, dat klopt.
Vr: en heb je dat aangemeld bij het CBP?
Ant: help me even op weg wat u daarmee bedoelt?
Als een echte Cor van de Laak – en wel hierom – had ik natuurlijk een enorme donderspeech kunnen gaan afsteken. Hel en verdoemenis verkondigen, maar lost dat in dit concrete geval wat op? Vast niet. Waar ik hiermee te maken heb is een stel goedwillende ondernemers die graag met de tijd mee willen gaan en niet weten dat er iets bestaat als de WBP. Ik heb daarom gezegd, dat ze er goed aan doen eens op die site na te lezen wanneer je dit soort gegevens mag opslaan.
“Scheelt jullie een hoop gedoe, zeker als je meer zeurklanten zoals ondergetekende hebt” zei ik ook nog en verliet de winkel.