De VRC is de een na grootste markt voor obligaties. Meer nog dan aandelen is dit de manier waarop ondernemingen daar de financiering regelen. Een beursgang is te duur, complex en tijdrovend. Obligaties hebben nog als extra voordeel dat de koper direct weet waar hij aan toe is. Het rentepercentage is immers vooraf bekend. Dat de koers van een obligatie niet vast is en dat het bedrijf kan omvallen wordt waarschijnlijk niet altijd meegenomen bij de vraag of het een goede investering is.
Een andere reden waarom obligaties in de VRC zo geliefd zijn bij bedrijven is dat de markt tot nu toe altijd voor veel vraag heeft gezorgd. De Chinese belegger heeft het idee dat een obligatie meer zekerheid biedt. Dat is helemaal het geval als ze worden uitgegeven door overheden of bedrijven waarin de overheid een groot belang heeft.
SOE – State Owned Enterprises
Het is die laatste “zekerheid” die nu in twijfel wordt getrokken. Drie bedrijven waarin de Chinese overheid een belang heeft zijn namelijk niet in staat gebleken aan de obligatie verplichtingen te voldoen. De drie vertegenwoordigen ook nog eens belangrijke sectoren. Energie, automobiel en Tsinghua Semiconductors. Dat laatste bedrijf is hier bekend. Het is een van de conglomeraten verantwoordelijk voor echte Chinese IT productie op weg naar IT autarkie.
Er zijn dus drie SOE – State Owned Enterprises – die de schulden niet kunnen aflossen. Als zij dat niet kunnen, wat zit er dan nog meer aan te komen. Vergeet niet dat het om drie bedrijven in echte groei sectoren gaat. Wellicht is die vraag ook de reden waarom meer dan 20 bedrijven (niet alleen SOE) de obligatie plannen op het ijs hebben gelegd.
Hoe de bedrijven nu de financiering gaan regelen is onbekend. Of de bedrijven die niet kunnen betalen nu zullen omvallen is onwaarschijnlijk (update: hoewel ….) . Daarvoor zijn de politieke belangen te groot. De affaire is een reminder dat in de VRC ons bekende economische wetmatigheden niet gelden.