Planned obsolescence
Naar opzettelijke obsolescence is al veel onderzoek gedaan. Fabrikanten gebruiken onderdelen met een beperkte levensduur. Het openen van apparaten wordt moeilijk gemaakt en losse onderdelen zijn slecht tot niet verkrijgbaar. Apple en co gaan daar nog een stap verder. Dat soort bedrijven verbiedt reparaties of zorgt er voor dat OEM onderdelen de werking van het device onmogelijk maken.
Dit alles heeft maar een doel. De levensduur kunstmatig verkorten en de consument sneller een nieuw device laten kopen. Het verschijnsel doet zich niet alleen voor bij smartphones. Voorbeelden van elektrische tandenborstels, koffiezetters, printers en stofzuigers zijn in overvloed te vinden.
Timing
Toen Berlijn in 2014 (link) nadacht over een aanpak was het milieubewustzijn nog minder ontwikkeld. Ook was er toen nog een nationale of Europese strategie om de CO2 uitstoot tegen te gaan. De tijden zijn dus veranderd en dat verklaart waarom in het EP 395 leden voor de resolutie stemden en 94 tegen. Het grote aantal onthoudingen (207) lijkt op het eerste gezicht geen goed signaal, maar de verklaring daarvoor klinkt logisch.
Belangrijk is dat het EP nu een duidelijk signaal heeft afgegeven dat er iets aan planned obsolescence gedaan moet worden. EP en later EC weten dat de publieke opinie een verband kan en zal leggen tussen de overlast van een te korte levensduur en de milieuproblematiek. De timing van deze resolutie is daarom goed.
Concreet
Wat betekent de resolutie inzake planned obsolescence concreet? De EC krijgt de opdracht de omvang van het probleem te onderzoeken en waar het voorkomt overgaan tot het verbieden. Zoiets is niet met een maand geregeld. Het signaal dat is afgegeven is desalniettemin duidelijk. Belangrijk wordt op welke wijze gehoor kan worden gegeven aan de wens van het EP op de labels met stroomverbruik ook informatie over de levensduur te melden.