In Wallonië spreekt maar een fractie Engels?

Taalgebieden_in_Belgie.svgDe Vlaamse krant De Standaard wees de lezers vorige week op gebrek aan kennis van het Engels  in Wallonië. Slechts een kwart van de bevolking jonger dan 40 jaar zou die taal machtig zijn. Dat is een forse horde voor die regio, waar de politiek weer eens probeert de economische neergang af te remmen.

De bron traceren

Als een Vlaamse krant over de Walen schrijft is het altijd opletten wat de bron is. Omgekeerd is dat trouwens ook het geval. De twee landsdelen staan veel radicaler tegenover elkaar hier het geval is. Het neerkijken van de randstad op Limburg, of gewoon alles voorbij Utrecht is onschuldiger, omdat er geen separatisme meespeelt. Dat is bij de Zuiderburen wel bijna altijd het geval.

Daarom is ook nu weer deze melding opgevallen. De speurtocht naar de bron van die cijfers is, zoals te verwachten viel niet eenvoudig.

Belgische statistiek onderwijs en Engels

Het officiële Belgische loket voor de nationale statistieken geeft aan dat eind 2020 11,7 procent van de Waalse jeugd onder de 25 jaar geen onderwijs en/of een opleiding volgde. Dat die groep deel uitmaakt van het cijfer dat De Standaard noemt is waarschijnlijk. Wallonië doet het hier in ieder geval fors (4 procent punten) slechter dan de Vlamingen.

Het aantal 30-34 jarigen dat een hoger onderwijs diploma heeft is ook terug te vinden. De Walen doen het met 40,6 procent wederom slechter dan de Vlamingen, maar op zich is die score niet eens zo laag. Die groep zal toch wel kennis van de Engelse taal hebben? Maar de zoektocht levert niets op dat “een op de vier” letterlijk bevestigt.

Cijfers die de EU publiceert laten wel zien dat eentaligheid in heel België een issue is. Als in 2016 37 procent van het hele land niet verder komt dan 1 taal zegt dat ook iets over Vlaanderen. In 2018 is volgens Eurostat 82 procent van alle Belgische studenten in staat twee of meer “foreign” talen te spreken. Dat lijkt toch bijna de claim van De Standaard onmogelijk te maken?

Wat is buitenlands?

Het grootste probleem bij het traceren en vergelijken van de cijfers is de betekenis van het begrip “buitenlands”. België is formeel een meertalig land. Voor de statistiek maakt het niet uit of een Waal Nederlands of Duits spreekt, dat zijn geen buitenlandse talen. Maar wie zich kan redden in die twee talen en het Frans heeft misschien gewoon veel minder behoefte zich ook nog een vierde taal, in concreto het Engels, eigen te maken.

Dus is de geringe Waalse meertaligheid echt een probleem? Het zou kunnen, maar de cijfers onderbouwen het niet en de definitie zet de lezer snel op het verkeerde been. Dat kan een misser zijn, maar De Standaard kennende zal het de redactie wel goed uitkomen. De suggestie wekken dat Engels een probleem in Wallonië is, is natuurlijk wel makkelijke clickbait.