De thuiswerkplek
Voor velen is het wennen geweest. De keukentafel, de tafel in de woonkamer of het bureau op zolder is sinds maart voor velen de nieuwe reguliere werkplek geworden. De maatregelen die de overheid en het bedrijfsleven hebben genomen om de kans op besmetting met het Corona virus op de werkvloer en tijdens het woon-werkverkeer te vermijden zijn ingrijpend. Zelf voor organisaties waar thuiswerken al jaren was ingeburgerd is het een forse stap.
De werknemer is direct geconfronteerd met de conditie van zijn eigen werkplek. Niet iedereen had die op orde. Er zijn gelukkig veel meldingen van werkgevers die een deel van het kantoormeubilair (vooral de stoelen) zijn gaan uitzetten onder de medewerkers. Dat was makkelijk te doen, want een stoel past makkelijk in de auto. Het zelfde geldt – maar dan op kleinere schaal – voor monitors en bedieningsapparatuur. Dat verklaar overigens ook waarom sommige kantoren er uit zien alsof ze geplunderd zijn, een deel van de inventaris staat nu (tijdelijk) bij de werknemers thuis. Dat niet alle werkgevers dat hebben gedaan kan overigens praktische redenen hebben. Er zijn gevallen waarin de inventaris wordt gehuurd en dan moet het in het pand blijven.
De norm
Het thuiswerken is voor een grote groep de norm geworden. Na de eerste spannende periode wordt zichtbaar dat de plussen en de minnen zijn. Waarschijnlijk ziet menigeen zijn energie en watergebruik fors zijn toegenomen. Belbundels kunnen ook te klein zijn gebleken en na drie weken was de lol van het werken aan de keukentafel ook wel voorbij. Een echt bureau moest echt worden aangeschaft.
Dat alles zet aan tot nadenken over de vraag of die kosten alleen maar door de werknemer gedragen moeten worden of dat ook de werkgever een bijdrage moet leveren. En dat vervolgens de vakbond FNV daar een punt van maakt en over gaat communiceren, dan is dat even voorspelbaar als logisch. Een vergoeding voor die kosten is terecht.
Niet handig
Helaas gaat de bond daarna domme dingen beweren. De claim dat er afspraken gemaakt moeten worden over de privacy op de thuiswerkplek staat op een lijn met de eis over vergoeding van de gemaakte kosten. Dat is raar. Niet alleen omdat het op een regel staat en een link suggereert. Het is ook vooral niet handig dat punt ter sprake te brengen alsof het een probleem voor alleen de werknemers is.
Er zijn trouwens al jaren hele goede regels en afspraken over wat een werkgever van de werknemer mag verlangen. Dat die door het thuiswerken aangescherpt kunnen worden spreekt voor zich, maar de kaders bestaan en zijn duidelijk.
Het zou wel zo eerlijk zijn als de FNV inziet en toegeeft dat de vermeende privacy spanning ook voor de werkgever geldt. Iedereen die zijn webcam aanzet voor een meeting geeft een stuk(je) van zijn privacy weg.