Dit is re:publica, dus het publiek (zeker iedereen die was ingevlogen vanuit Duitsland) is niet doorsnee en korte lontjes zijn er niet (of heel goed onderdrukt). De chaos die van tijd tot tijd opdook werd dus met nonchalance gepareerd en iedereen deed zijn best zo veel mogelijk te doen als op een reguliere re:publica. Een wezenlijk verschil: omdat Dublin zoveel kleiner van opzet was, is de overlap deze keer ook minimaal geweest. De vraag was niet: “welke van deze 10 sessies wil ik nu volgen?”, maar een makkelijke “welke van deze 3?”
Door die overlap heb ik dus ook geen totaalbeeld van de dag, de sessies die ik bijwoonde waren in alle gevallen gewoon goed. Kwaliteit: gewoon geen verschil met wat in Berlijn op de Bühne staat. Onderwerpen: Blockchain werd goed uitgelegd en de complexiteit die bij post-democratie hoort leidde tot een zeer interessante gedachte. Dat is iets waar meer over gevonden kan worden bij het initiatief blockchainhub.net. De rol die social media speelde bij de Euromaidan werd ook heel goed uitgelegd. De quote die daarbij hoort is “not being there, but being part of it”. Het ging daarbij vooral over de echte en vermeende betrokkenheid van iedereen die sociaal media gebruikten. Normaal zouden hier links naar de YouTube opnames staan, maar tot zover bekend is niets gefilmd. Dat is gelet op de geringe omvang van het event ook wel begrijpelijk.
Gezien door de bril van een onderzoeker was rpDUB dus best interessant. Als participant was het ook makkelijker dan ooit actiever te zijn (kan gelezen worden als: sommige sessies waren erg tam, dat jeukte, dan maar vragen stellen). Dat was eveneens interessant. Gedachten in drie talen in het Engels verwoorden terwijl +50% van de zaal Duitstalig is.